Judenrat in Lublin

Na podstawie rozporządzenia Generalnego Gubernatora z dnia 28 listopada 1939 r. o utworzeniu rad żydowskich (Dz. Rozp. GG, s. 72) na przełomie 1939/1940 r. powołano w Lublinie i we wszystkich gminach na terenie dystryktu rady żydowskie. W Lublinie, jako gminie powyżej 10 tys. mieszkańców, rada składał się z 24 członków. Skład osobowy rady oraz jego zmiany były zatwierdzane przez policję i służbę bezpieczeństwa. W dniu 24 stycznia 1940 r. władze okupacyjne zatwierdziły listę kandydatów na 24 radnych Rady Żydowskiej w Lublinie. W dniu 31 marca 1942 r. władze okupacyjne ograniczyły liczbę członków Rady do 12 osób. Rada dzieliła się na wydziały i komitety. W kwietniu 1942 r. wszyscy mieszkańcy lubelskiego getta łącznie z Radą Żydowską zostali przeniesieni do getta na Majdanie Tatarskim, które okupanci zlikwidowali w dniu 9 listopada 1942 r. a jego mieszkańców wraz z urzędnikami Rady deportowali do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Siedzibą Rady Żydowskiej w Lublinie było miasto Lublin. Status prawny: administracja ogólna - samorząd narodowościowy. Podstawowym obowiązkiem Rady Żydowskiej w Lublinie była realizacja rozkazu z dnia 20 stycznia 1940 r. w sprawie rejestracji i stawiennictwa Żydów do prac przymusowych zarówno na terenie Lublina, jak i do obozów pracy w dystrykcie. Zakres terytorialny działania Rady obejmował miasto Lublin