Buch, Henri

Henri Buch werd in 1910 geboren in Parijs, als jongste zoon van Grigori Buch en Lea Hirschmann, emigranten uit het tsaristische rijk. In 1912 installeerde het gezin zich in Antwerpen. Ze vluchtten naar England bij het begin van de Eerste Wereldoorlog en verhuizen naar Amsterdam in 1915. In 1919 keerde het gezin Buch terug naar Antwerpen. Henri volgde les aan het Koninklijk Atheneum. Hij behaalde (net als zijn oudere zus Edith Buch) zijn doctoraat in de rechten aan de ULB in 1932 en werkte bij de liberale advocaat Maurice Janssen. Henri Buch huwde Tania Bieloch, een Joodse van Russische oorsprong. Na haar overlijden tijdens de Tweede Wereldoorlog hertrouwde hij met Irma Peiser. Buch werd in 1932 clandestien lid van de KPB en stond in voor o.a. de redactie van de parlementaire tussenkomsten van Joseph Jacquemotte. In 1936 ontstond een kleine politieke rel met antisemitische ondertonen omtrent zijn benoeming tot rechter bij de Rechtbank van Eerste Aanleg te Antwerpen. In 1941 ging Buch in de illegaliteit en vervulde er belangrijke functies voor de clandestiene communistische partij o.a. als nationaal commandant van de gewapende partizanen. Hij werd in juli 1944 gearresteerd en doorliep het ‘communistische’ en niet het ‘Joodse’ parcours – achtereenvolgens de kampen van Breendonk, Vught, Sachsenhausen, Oranienburg en Schwerin. Na de oorlog speelde hij een belangrijke rol in de Confédération Nationale des Prisonniers politiques et Ayants droit (CNPPA). Hij werd benoemd aan de Raad van State in 1947. Buch ontkwam relatief onaangetast aan de anticommunistische agitatie van begin jaren ‘50. Hij gaf als professor administratief recht les aan de ULB vanaf 1961 en was met Chaïm Perelman co-directeur van het Centre de Philosophie du Droit. Enkele maanden voor zijn dood in 1972 werd hij eveneens benoemd als kamervoorzitter van de Raad van State. Henri Buch werd met militaire eer begraven.