Buch, Edith

Edith Buch werd in 1908 in Parijs geboren. Haar ouders Grigori Buch en Lea Hirschmann waren afkomstig uit het tsaristische rijk. In 1911 verhuisde het gezin naar Parijs, in 1912 naar Antwerpen. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog weken ze eerst uit naar Engeland en daarna (1915) naar Amsterdam. Vanaf 1919 woonde het gezin Buch opnieuw in Antwerpen. Edith begon vanaf 1925 eerst filosofie en daarna rechten te studeren aan de ULB. Ze behaalde een doctoraat in de rechten en was als één van de eerste vrouwelijke advocates verbonden aan de Balie. Via haar broer Henri Buch raakte ze in de jaren ‘30 betrokken in de linkse politieke wereld, eerst bij het Comité de Vigilance des Intellectuels Antifascistes, daarna o.a. bij het Comité d’Aide à l’Espagne Républicaine. Vanaf 1937 was Edith Buch aangesloten bij de KPB. Tijdens de bezetting werd ze actief in het verzet. Ze dook onder in 1941 en sloot zich aan bij het Onafhankelijkheidsfront. Voor de clandestiene communistische partij en het OF functioneerde ze onder meer als koerier en vanaf 1943 als medewerkster van de sluikkrant Radio Moscou. Na de bevrijding hernam Edith Buch haar functie bij de Balie. Tussen 1970 en 1978 werkte ze als rechter bij de Arbeidsrechtbank te Brussel. Daarnaast zette Buch zich in voor de Belgische communistische partij (tot ze in 1963 uit de partij werd gezet), de identificatie en vervolging van oorlogsmisdadigers, de strijd tegen de verjaring van oorlogsmisdaden en het verlenen van amnestie, antiracisme, … Vanaf 1965 werkte ze als juriste voor de Mouvement contre le Racisme, l’Antisémitisme et pour la Paix (MRAP) en oefende ze functies uit in de Ligue des Droits de l’Homme. Edith Buch overleed in 2000.