Algemeen Belgisch Geneesherenverbond

De Fédération Médicale Belge – Algemeen Belgisch Geneesherenverbond (ABGV) werd in 1864 opgericht, met als doel het overkoepelen van de verschillende lokale artsenverenigingen. Bij haar stichting telde het ABGV 34 ledenorganisaties, goed voor ongeveer 600 aangesloten artsen. Erkenning van de overheid kwam er met de wet op de beroepsverenigingen van 31 maart 1898. Le Scalpel, het oudste medische weekblad van België diende als officieus orgaan; daarnaast verschenen tussen 1865 en 1892 enkele onregelmatige publicaties. Vanaf 1903 gaf het ABGV het Bulletin officiel de la fédération médicale belge (in 1933 omgedoopt tot “Le Médecin belge”) uit. Het ABGV stond gekend als eerder Belgicistisch. De communautaire breuklijn bleef een constante in de geschiedenis van deze organisatie, met onder andere Vlaams-nationalistische afscheidingen in 1922 (Algemeen Vlaamsch Geneesheren Verbond) en 1946 (Verbond van Vlaamsche Geneesheren in België, vanaf 1958 Vlaams Geneesherenverbond) en pijnlijke episodes van collaboratie en epuratie tijdens en na beide wereldoorlogen. Met het oprichten van de Orde der Geneesheren in 1941 door de Duitse bezetter werd het ABGV – die tot dusver een aanwezigheidspolitiek voerde – ongewenst geacht. Vanaf 25 februari 1943 werd het ABGV (en al haar aangesloten organisaties) door de Duitsers formeel ontbonden. Het herrezen ABGV zou een belangrijke actor worden tijdens de uitbouw van de sociale zekerheid na de Tweede Wereldoorlog, in het bijzonder het debat rond de wet op de verplichte ziekteverzekering in 1963. Wegens interne verdeeldheid en financiële moeilijkheden werd het ABGV begin 1964 ontbonden en geliquideerd.