Cardijn, Jozef

Jozef Cardijn werd in 1882 geboren in een Vlaamse katholieke middenstandsfamilie. Hij studeerde aan het klein- en grootseminarie te Mechelen en werd in 1906 tot priester gewijd; daarna volgde Cardijn ook les aan de school voor Politieke en Sociale Wetenschappen in Leuven. Van 1907 tot 1912 was hij leraar in het kleinseminarie van Neerwaver. Vanaf 1912 werkte Cardijn als onderpastoor van Laken, waar hij startte met studiekringen voor leermeisjes en –jongens, waaruit later de christelijke arbeidersjeugdbeweging zou ontstaan. Daarnaast vervulde Cardijn vanaf 1915 de functie van Directeur van Sociale Werken in Brussel. Wegens zijn protest tegen de deportatie van Belgische werknemers werd hij tijdens de Eerste Wereldoorlog gevangen gezet. Onder impuls van Cardijn werden na de oorlog de kiemen gelegd van de Kristelijke Arbeiders Jeugd, die officieel opgericht werd in 1925. Deze arbeidersbeweging kende een vrij snelle expansie in Vlaanderen en Wallonië, en later in meer dan 25 andere landen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Cardijn opgesloten wegens zijn verzet tegen de ‘Nieuwe Orde’. Hij ontsnapte aan deportatie in 1944. Na de oorlog bleef hij zich inzetten voor de internationale christelijke jeugdbeweging. In 1965 werd Cardijn tot kardinaal benoemd.