Arbeidsambt te Antwerpen

Het Arbeidsambt te Antwerpen was een lokale afdeling van het Rijksarbeidsambt. De oprichting van het Rijksarbeidsambt als opvolger van de Nationale Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Toezicht (zelf voortgekomen uit de vooroorlogse Nationale Dienst voor Arbeid en Werkloosheid) paste binnen de tewerkstellingspolitiek van het Duitse Militaire Bestuur. Het Rijksarbeidsambt stond in voor de ondersteuning van de werklozen en hun terbeschikkingstelling aan werkgevers. Ze speelde een essentiële rol in de Belgische bijdrage tot de oorlogseconomie o.a. door actieve medewerking aan de uitvoer van de programma’s van vrijwillige en (vanaf 1942) verplichte tewerkstelling. De implementatie van de verplichte tewerkstelling van Joden (cfr. de verordening van 11 maart 1942) werd eveneens toevertrouwd aan het Rijksarbeidsambt. In het Arbeidsambt Antwerpen zou Robert Van der Heyden (VNV, DeVlag) zich “met overdreven ijver” van deze taak kwijten. In totaal werden meer dan 1520 Joden ‘gerekruteerd’ voor arbeid in dienst van de Organisation Todt, in Noord-Frankrijk of in het kamp Les Mazures in de Franse Ardennen. Het Arbeidsambt Antwerpen voorzag Belgische verhuisfirma’s (zoals Verhuizingen Arthur Pierre) ook van extra arbeidskrachten, nodig bij de vele transporten in het kader van de systematische plundering van de inboedel van Joodse woningen (de zgn. Möbelaktion).