Belgisch Bureau voor Documentatie en Voorlichting

Het plan om een Belgische informatiebureau op te richten dateert al van september 1940. Met de aankomst van premier Pierlot en Spaak (Buitenlandse Zaken) in Londen werd dit initiatief op grotere schaal uitgewerkt. INBEL werd als parastatale opgericht met de besluitwet van 5 december 1940, en stond achtereenvolgens onder controle van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en het Ministerie van Justitie en Informatie. Het doel van INBEL, dat hierin een soort navolger was van het agentschap Belga in Brussel, was de pers voorzien van informatie over de Belgische hulp aan de geallieerde oorlogsinspanning, de situatie in bezet België, de activiteit van Belgen in vrije gebieden, Belgisch Congo, … Haar drie hoofdtaken, uitgevoerd door een reeks onderafdelingen, waren informatie verstrekken, documentatie verzamelen en propaganda voeren. INBEL benutte hiervoor verschillende bronnen zoals de buitenlandse pers en andere persagentschappen, diplomatieke kanalen, correspondenten in het buitenland, geallieerde persdiensten maar ook clandestiene kranten, uit bezet gebied verkregen inlichtingen, door de vijand gecontroleerde pers en radio-uitzendingen, … Nieuws van INBEL werd dagelijks in het Engels, Frans en Nederlands verspreid via gedrukte perscommuniqués en radio-uitzendingen (via Leopoldstad). De dienst gaf verschillende periodieken uit, waaronder het vanuit Londen verspreide weekblad La Belgique Indépendante / Onafhankelijk België. INBEL werd in haar werking sterk ondersteund door Buitenlandse Zaken, de Belgische ambassade te Londen en de Britse persagentschappen Reuters en Press Association. De dienst werkte ook samen met de Staatsveiligheid en de Tweede Directie van het Ministerie van Landsverdediging, om te vermijden dat de gepubliceerde informatie Belgen in de bezette gebieden of elders in gevaar bracht. INBEL werd in 1948 opgeheven.