Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie; Radio-Télévision belge de la Communauté française

Het Belgisch Nationaal instituut voor Radio-Omroep (NIR) werd in 1930 opgericht als een openbare instelling naar het voorbeeld van de BBC. Het NIR, dat een de facto monopolie verkreeg op nationale radio-uitzendingen, nam daarbij gedeeltelijk het personeel en de zendinfrastructuur over van privé-radiostations. De eerste televisie-uitzendingen gingen van start in 1953. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de NIR-installaties door de bezetter gebruikt voor de propaganda-uitzendingen van Sender Brüssel. Vanuit Londen opereerde de Belgische Nationale Radio-omroep (BNRO), opgericht in 1942 door de regering in ballingschap. Na de bevrijding ging de BNRO op in het NIR. De communautarisering van de Belgische staat heeft ook de structuur van de openbare omroep verregaand beïnvloed. Vanaf 1937 functioneerden aparte directies voor de Nederlandstalige en Franstalige uitzendingen, weliswaar met unitaire beheersorganen. In 1960 werd het NIR opgesplitst in drie instellingen: het Instituut van de Nederlandse Uitzendingen (BRT), Instituut van de Franse Uitzendingen (RTB) en het Instituut van de Gemeenschappelijke Diensten (IGD). Het IGD werd geleidelijk afgebouwd en afgeschaft in 1977, de datum van de volledige scheiding van de openbare omroep. Vanaf eind jaren ’70 kregen de twee instellingen eigen omroepdecreten; de Franstalige RTBF en Nederlandstalige BRT / BRTN / VRT gingen dan ook hun eigen weg. Eind jaren ’80 kregen de openbare omroepen overigens concurrentie van commerciële zenders. Vandaag worden de RTBF en VRT gefinancierd door de gemeenschappen, maar kennen een grote mate van autonomie. Hun relatie met de overheid wordt geregeld via beheersovereenkomsten met resp. de Vlaamse Gemeenschap en de Communauté Française. Beide openbare omroepen zijn gehuisvest aan de Reyerslaan (sinds 1968); daarvoor (1938-1968) zetelden ze in het iconische Flageygebouw in Elsene. Relevant voor deze gids zijn overigens de zgn. ‘uitzendingen door derden’, uitgezonden sinds de jaren ’50. De Israëlitische eredienst is één van de levensbeschouwingen die radio- en tv-zendtijd krijgen.