Izba Zdrowia powołana została do życia rozporządzeniem Generalnego Gubernatora z dnia 28.02.1940 r. i funkcjonowała do 1945 r. jako organizacja skupiająca zamieszkałych na terenie GG lekarzy, lekarzy dentystów, techników dentystycznych, felczerów, pielęgniarki i tzw. pomocniczy personel sanitarny; później także aptekarzy i drogistów. Miała przede wszystkim kontrolować pracowników służby zdrowia. Izba dzieliła się na 9 działów rzeczowych (m i. administracji ogólnej, spraw: rozrachunkowych, pracy, prawnych, prasy, rejestrów pracowników, sprawozdawczości, pośrednictwa pracy, spraw żydowskich i urzędu badania rasy). W terenie istniały 4 okręgowe Izby Zdrowia: w Krakowie, Warszawie, Lublinie i Radomiu, a od 1941 r. także we Lwowie. Przy starostwach miejskich i powiatowych funkcjonowały miejskie i powiatowe Izby Zdrowia; w miastach - Obwodowe Rady Zdrowia; w mniejszych miejscowościach Wielkie Rady Zdrowia lub Rady Zdrowia. Członków Izby obowiązywało przymusowe ubezpieczenie, związane z prenumeratą czasopisma urzędowego ?Zdrowie i Życie.? Siedziba Izby znajdowała się w budynku przy ul. Krupniczej 11a w Krakowie.