Stefan Bałuk

Stefan Bałuk urodził się w Warszawie w 1914 r. Podjął studia na Wydziale Finansowo- Ekonomicznym w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. Interesował się fotografią i fotografowaniem. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. wykonał serię zdjęć, które następnie wysłał na Zachód. Losy wojenne związały go z Polskimi Siłami Zbrojnymi, polską emigracją we Francji i Anglii, oraz z działalnością konspiracyjną AK. We Francji znalazł się już w grudniu 1939 r. Później przeniósł się i działał w Wielkiej Brytanii i we Włoszech. W 1944 r. wrócił do kraju jako ?cichociemny? i pracował w Wydziale Legalizacji Komendy Głównej AK. Brał czynny udział w powstaniu warszawskim jako żołnierz, i jako fotoreporter batalionu ?Pięść? w zgrupowaniu Kedyw. Według jego własnych relacji fotografował przez cały okres wojenny oraz gromadził tematy związane z walką żołnierzy polskich na wszystkich frontach II wojny światowej. Między październikiem 1944 r., a styczniem 1945 r. Stefan Bałuk był internowany i przebywał w Oflagu II D Gross ? Born. Po ucieczce z Oflagu powrócił do kraju. Po wojnie w latach 1945-1947 przebywał w więzieniu. Później w 1948 r. pracował jako taksówkarz. Następnie od 1950 r. był redaktorem i współredaktorem pism ilustrowanych. W środowisku był cenionym grafikiem. Należał do Związku Polskich Artystów Fotografików. Był również współautorem albumu wydanego w 1957 r. ?Miasto nieujarzmione?. Przez wiele lat prowadził własne atelier i laboratorium w Warszawie. Brał czynny udział w życiu społecznym miasta, udzielając się w licznych organizacjach. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.