Oberfinanzpräsident Niederschlesien-Breslau

Do końca I wojny światowej państwo niemieckie nie miało jednolitej organizacji władz skarbowych i systemu podatkowego. Sprawy te poszczególne kraje związkowe rozwiązywały we własnym zakresie. W Prusach - po reformach Steina i Herdenberga - zarząd podatków i ceł powierzono początkowo rejencjom. Już jednak w latach dwudziestych XIXw. W poszczególnych prowincjach pruskich powołano do życia odrębne urzędy, tzw. dyrekcje podatkowe (Provizialsteuerdirektion), które przejęły od rejencji zarząd ceł i podatków pośrednich. Dyrekcję Podatkową dla Prowincji Śląskiej z siedzibą we Wrocławiu utworzono na mocy zarządzenia z dn. 31.VIII.1827r. Administracyjnie podlegała naczelnemu prezesowi we Wrocławiu, a kompetencyjnie ministrowi finansów. W 1908 r. przemianowano ją na Naczelną Dyrekcję Ceł we Wrocławiu (Oberzolldirektion). Dopiero na mocy ustawy z dn. 10.IX.1919r. wprowadzono w Niemczech jednolitą administrację skarbową. Powołano wówczas do życia krajowe urzędy skarbowe (Landesinanzamt), obejmujące swoim zasięgiem teren danej prowincji. Przejęły one - wraz z aktami - wszystkie kompetencje zlikwidowanych dyrekcji ceł, jak również zarząd podatków bezpośrednich pozostających dotychczas w gestii rejencji. Na czele krajowego urzędu skarbowego stał prezes mianowany przez ministra finansów i przed nim odpowiedzialny. Urząd dzielił się na trzy wydziały: 1. Prezydialny 2. Podatków bezpośrednich 3. Podatków pośrednich i ceł W terenie podlegały mu urzędy skarbowe (Finanzamt) i urzędy celne (Zollamt). Przy krajowych urzędach skarbowych działały sądy finansowe (Finanzgericht), roztrzygające sporne sprawy skarbowe. W 1937 r. Krajowy Urząd Skarbowy we Wrocławiu został przekształcony w "Oberfinanzpräsident Schlesien", a w 1941r. w "Oberfinanzpräsident Niederschlesien". Działalność urzędu ustała na wiosnę 1945r.