Provinzialverwaltung Oberschlesien in Kattowitz

Po zajęciu polskiego Górnego Śląska przez Niemców, władzę ustawodawczą i wykonawczą na tym terenie wykonywał "Chef der Zivilverwaltung - Grenzschutz-Abschnitts-Kommando". Trwała ona od 4 września do 26 października 1939 roku. W dniu 26 października 1939 roku została utworzona Rejencja Katowicka, która od 1 kwietnia 1940 roku został powiększona o miasta wydzielone Bytom, Gliwice i Zabrze oraz powiaty bytomski i gliwicki z niemieckiego Górnego Śląska. 1 lutego 1941 roku utworzono okręg (Gau) i prowincję (Provinz) Górny Śląsk, którymi kierował, jako władza polityczna, (Gauleiter) i państwowa (Oberpräsident) Fritz Bracht. Oddzielny związek prowincjonalny dla Górnego Śląska powstał 1 kwietnia 1942 roku. Do tego czasu samorząd na Górnym Śląsku sprawował zarząd prowincjonalny we Wrocławiu. Od 1 kwietnia 1942 roku Górny Śląsk posiadał więc własny zarząd prowincjonalny z siedzibą w Katowicach. Górny Śląsk posiadał już prawa prowincji na podstawie ustawy pruskiej z 14 października 1919 roku. W związku z podziałem (między Polskę i Niemcy) Górny Śląsk stracił samodzielność - prowincje Górny i Dolny Śląsk zostały połączone. Miało to miejsce w 1934 roku, po dojściu Hitlera do władzy. Zarząd Prowincjonalny Górnego Śląska obejmował swą działalnością tereny dwóch rejencji: katowickiej i opolskiej. W skład ich wchodziły z rejencji katowickiej miasta wydzielone Bytom, Chorzów, Gliwice, Katowice, Sosnowiec i Zabrze oraz powiaty: będziński, bielski, bytomski, chrzanowski, cieszyński, gliwicki, katowicki, olkuski, pszczyński, rybnicki, tarnogórski, toszecki i żywiecki - z rejencji opolskiej miasta wydzielone Nysa, Opole i Racibórz oraz powiaty: blachownicki, głubczycki, grotkowski, kluczborski, kozielski, oleski, opolski, prudnicki, raciborski, strzelecki i zawierciański. Na czele Zarządu Prowincjonalnego stał nadprezydent, który jednoczył w swoim ręku administrację samorządową z państwową oraz był najwyższą władzą polityczną prowincji - tzw. kierownikiem okręgu. Zastępcą nadprezydenta w sprawach samorządowych był starosta krajowy, nazywany również dyrektorem krajowym. Organem doradczym nadprezydenta była rada prowincjonalna. Oprócz nadprezydenta w skład rady wchodzili z urzędu mieszkający w prowincji radcy stanu, prezesi rejencji, starosta krajowy oraz osoby wytypowane spośród powiatowych kierowników partii.