Książęco-Pszczyńska Inspekcja Górnicza w Łaziskach Średnich

Inspekcja Górnicza w Łaziskach powstała po przeniesieniu Zarządu Kopalń z Mikołowa do Dyrekcji Kopalń Księcia Pszczyńskiego w Katowicach, w czasie uruchomienia nowych kopalń i rozbudowy już istniejących na terenie Łazisk, w latach 1912/1913. Podlegała Dyrekcji Kopalń księcia Pszczyńskiego w Katowicach i zarządzała kopalniami "Aleksander", "Książątko" i "Brada". Kopalnia "Aleksander" (wcześniej Consolidierte Trautscholdsegen) została założona w 1885 r. przez złączenie pól górniczych "Frohe Aussicht" (1834), "Neue Hoffnung" (1858), "St. Anna" (1842) i "Treue Caroline" (1882). Kopalnia "Książątko" (niem. "Prinzengrube") została otwarta w 1913 r., natomiast kopalnia "Brada" (niem. "Brade", późniejsza nazwa "Bolesław Śmiały") uruchomiona została w 1849 r. W lipcu 1925 r. do kopalni "Aleksander" przyłączono kopalnię "Książątko", a we wrześniu 1925 r. kopalnię "Szczęść Boże" (założoną w 1878 r.) i "Szczęście Henryka" w Wyrach (założoną jako "Heinrichsglückgrube" 1845 r.) pod nazwą "Zjednoczona Aleksander" W 1933 r. kopalnia "Aleksander" została połączona z kopalnią "Brada" i nazwano je "Zjednoczona Aleksander-Książątko-Brada". W 1935 r. zatopiony został szyb "Powstańców" w Wyrach należący do dawnej kopalni "Szczęście Henryka" (zbudowany w latach 1899-1902, ponownie uruchomiony po odwodnieniu w 1952 r.) W 1937 r. nazwa kopalni "Zjednoczona Aleksander Książątko-Brada" została zmieniona na "Bolesław Śmiały". W czasie okupacji kopalnia nosiła nazwę "Vereinigte Aleksandergrube".