Niemieckie Sądy Powiatowe w Łęczycy i w Ozorkowie

Dekret Ministra Sprawiedliwości III Rzeszy z 26 listopada 1940 r. ustanowił "Kraj Warty" Okręgiem Wyższego Sądu Krajowego Poznań w skład którego wchodziło 8 obwodów Sądów Krajowych: Gniezno, Inowrocław, Kalisz, Włocławek, Leszno, Łódż, Ostrów, Poznań. W skład każdego z tych okręgów wchodziła grupa sądów powiatowych. Na obszar rejencji łódzkiej przypadły 3 obwody sądów krajowych: Kalisz, Łódź i Ostrów WKP. Najwiecej jednak sądów okupacyjnych skupiał obwód Sądu Krajowego w Łodzi, a funkcjonowały w Brześciu, Łasku, Łęczycy, Łodzi, Ozorkowie, Pabianicach, Tuszynie i Zgierzu.W okupacyjnym sądownictwie łódzkim Amtsgerichte stanowił sąd I instancji. Do kompetencji jego należały sprawy cywilne i karne o porzadniejszym znaczeniu. Rozporządzenie z 4 grudnia 1941 r. o prawie karnym dla Polaków i Żydów przyznało sądom powiatowym uprawnienia orzekania w sprawach przestępstw osób tych narodowości. Sądy Powiatowe w Łęczycy i Ozorkowie powstały w rejencji łódzkiej już w drugiej połowie listopada 1939 r. i funkcjonowały do momentu załamania się reżymu okupacyjnego na ziemiach województwa łódzkiego wcielonych do Rzeszy w styczniu 1945 r.Sądy powyższe obejmowały pięć identycznych jednostek organizacyjnych: Abteilung Verwaltung - Oddział Administracyjny, Abteilung Straf und Streitige Gerichtsbarein - Oddział Spraw Karnych i Spornych, Abteilung der freiwilligen Gerichtsbarkeit - Oddział Spraw Cywilnych, Arbeitsgericht - Sąd Pracy, Gerichtskasse - Kas Sądu. Sądy te spełniały rolę ważnego ogniwa aparatu okupacyjnej sprawiedliwości stojącego całkowicie na usługach zbrodniczego reżymu.