Getuigen Verhalen, Oorlogsliefdekind, soldatenvaders, interview 09

Projectbeschrijving Tijdens de dekolonisatie-oorlog met Indonesië onderhielden Nederlandse militairen contacten met de lokale bevolking, en dus ook met Indonesische meisjes. Regelmatig werden, vaak onbedoeld, uit deze verhoudingen kinderen geboren. Na de onafhankelijkheidsoverdracht in 1949 keerden de troepen terug naar huis. Een onbekend aantal Nederlands-Indonesische kinderen bleef achter bij hun moeder in het nieuwe Indonesië. Voor het project Oorlogsliefdekind zijn 18 Oral History interviews met vaders, moeders en de betreffende kinderen gedeponeerd bij DANS. De datasets van deze geïnterviewden bestaan uit audiovisuele interview opnames, de bijbehorende transcripties en eventueel aanvullende data zoals brieven, persoonlijke en officiële documenten, foto's en persoonlijk filmmateriaal van de geïnterviewde. Zie voor meer informatie de link naar de volledige projectbeschrijving met alle bijbehorende interviews verderop op deze pagina. Samenvatting van het interview Vader_AUS_09 groeit op als enig kind zonder vader. Al als jongetje is hij geïnteresseerd in mooie verhalen over Nederlands-Indie. Hij maakt als half-joodse jongen in de (voor)oorlogsjaren een moeilijke tijd door en komt uiteindelijk als jongeling in een werkkamp terecht in Duitsland. Na de bevrijding van Nederland wil hij niet meer in Europa blijven en hij is blij als hij naar Nederlands-Indie wordt uitgezonden als dienstplichtig militair. Hij komt in 1947 Semarang terecht, bij de LTD, de Leger Technische Dienst, die de troepen van materialen voorziet. Van het begin af aan bevalt het hem in Indie, en zeker ook in Semarang. Soms met medesoldaten, soms alleen, struint hij de buurt af. Naar de hoeren gaat hij niet, hij hoort tot de ‘kuise’ jongens. Hij maakt zich wat van de taal eigen en bezoekt in zijn vrije tijd lokale activiteiten als wajangspelen en gamelanvoorstellingen. Zo leert hij de dan 15-jarige S kennen, en hij raakt verliefd. Hij is nog ‘maagd’. S neemt hem mee naar haar huis, verwent hem met koken en de liefde, en samen gaan ze uit, bijv. naar de bioscoop. Al snel brengt hij de weekenden bij haar door en keert hij pas maandagochtend terug naar de kazerne. Aan anticonceptie doen ze op een onveilige manier. Condooms worden niet verstrekt door het leger, die moet je zelf aanschaffen. Bij de Chinese toko’s zijn ze te duur: op het laatst had hij wel elke dag een condoom nodig! S woont nog bij haar moeder, maar die laat het stel hun gang gaan. Op een dag vertelt S dat ze zwanger is, en Vader_AUS_09 vindt het fijn. De geboorte van zijn zoontje L op 24 febr. 1949 wordt hem gemeld op zijn werk via een briefje. Hij brengt al zijn vrije tijd door bij S en zijn zoon. Bij zijn meerderen en maten is bekend dat hij een zoontje heeft. Als alle Nederlandse militairen weg moeten eind 1949, wil hij bij S en zijn zoon blijven. Hij solliciteert overal bij Nederlandse bedrijven in Indie, maar wordt niet aangenomen. Uiteindelijk vertrekt hij node naar Nederland, met de bedoeling geld te sparen en een baan te verwerven waarvoor hij weer terug moet naar Indonesië. Dat lukt niet, maar hij blijft wel geld en brieven sturen. Hij vertrekt rond 1956 naar Australië, in de hoop van daaruit naar Indonesië te kunnen. Daar verneemt hij dat S getrouwd is met iemand anders. Teleurgesteld probeert hij een nieuw leven op te bouwen in Australië. De banden met Indonesië en met S en zijn zoon zijn tot zijn verdriet verdwenen. Pas op 54-jarige leeftijd trouwt hij met een Philippijnse vrouw, L, die voor het huwelijksbootje overkomt naar Australië. Het echtpaar krijgt twee kinderen. Maar het verleden blijft knagen, en uiteindelijk probeert hij toch weer contact te zoeken met S en zijn zoon in Indonesie. Hij weet hen inderdaad te achterhalen. Sindsdien schrijft hij brieven naar zijn zoon L en stuurt hij regelmatig geld. Ze hebben elkaar nooit ontmoet, aan beide kanten ontbreekt het geld voor overtocht en verblijf. Maar het contact is innig, er worden wederwaardigheden uitgewisseld en eenmaal per week gebeld. Ook Vader_AUS_09’s vrouw ondersteunt het contact van harte. Zijn twee Australische kinderen zijn niet afwijzend, maar zijn ook niet bovenmatig geïnteresseerd in hun oudere halfbroer. Vader_AUS_09 heeft zoon L in zijn testament opgenomen en hoopt dat hij via legale erkenning van zijn zoon diens situatie in Indonesië kan verbeteren. Hij nam eigener beweging contact op met Oorlogsliefdekind zodra hij erover op het Nederlandse NOS-journaal hoorde (dat hij via internet bekijkt).