Brieven van E.S. Gelinck-Dijkhuis, mei 1940 - maart 1946.

In het voorjaar van 1940 was Eltje Saakje Gelinck-Dijkhuis met haar toenmalige echtgenoot gaan wonen op Wingfoot, een rubberonderneming op Noord-Sumatra die later door de Japanners zou worden ingericht als interneringskamp. Als ingenieur werkte echtgenoot Nout ondermeer aan een proefstation. Eltje schreef een dagboek in de vorm van een reeks brieven, bestemd voor haar ouders in Nederland. In december 1941, toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak in Azië, waren Eltje en Nout inmiddels verhuisd naar Malang (Oost-Java), alwaar ze op meerdere plekken zouden verblijven. Door de Japanse bezetting raakte het echtpaar gescheiden. Eltje verbleef vier jaar in een interneringskamp, waarschijnlijk Ambarawa. In juni 1944 schreef zij in haar dagboek dat ze Nout, dan gemobiliseerd in het KNIL, al twee jaar niet meer had gezien. Later bleek hij om het leven te zijn gekomen bij de torpedering van de Suez Maru op 29 november 1943. Ze verhuisde naar Kandy, een stad op Sri Lanka, waar ze op een lagere school zou lesgeven. Weer terug in Nederland werd ze secretaris van de afdeling Groningen van de NIBEG. Ook bekleedde ze een positie in bestuur van Pelita.