Konsystorz greckokatolicki rozpoczął działalność po odnowieniu greckokatolickiej metropolii lwowskiej, co nastąpiło za zgodą cesarza austriackiego, wydaną w dniu 11 września 1806 r. Bulla papieska In universalis Ecclesiae regimine, wydana 24 lutego 1807 r., ustanawiała na nowo metropolię halicką z siedzibą we Lwowie. konsystorz był organem administracyjnym, wspomagającym metropolitę w zarządzaniu metropolią i podejmowaniu ważnych decyzji oraz pełnił rolę pośrednika między metropolią,duchowieństwem i władzami państwowymi. Od 1885 r. metropolia lwowska miała trzy diecezje (eparchie): lwowską (archidiecezja), przemyską i stanisławowską. Na czele konsystorza metropolitalnego stał metropolita. Ponadto w jego skład wchodzili: wikariusz generalny, mianowany przez metropolitę, radcy i referenci, proboszcz cerkwi archikatedralnej św. Jura we Lwowie, rektor seminarium duchownego we Lwowie, kanclerz i notariusz. W ramach konsystorza działał sąd kościelny. W jego strukturze znajdowała się ponadto kancelaria oraz archiwum. Na czele kancelarii stali kanclerz i wicekanclerz. Obsługą archiwum zajmował się archiwariusz, który miał do pomocy jedną osobę. Konsystorz metropolitalny przerwał swoją działalność w 1945 roku.