Akta miasta Mińska Mazowieckiego

Mińsk prawa miejskie otrzymał 29 maja 1421 roku przywilejem lokacyjnym nadanym przez księcia mazowieckiego Janusza I Starszego wydanym na skutek starań Jana vel Janusza z Gościańczyc. Nazwa miasta pochodzi od rzeki Mieni (Mieńsk, Mensco). Mińsk był miastem prywatnym należącym m.in.. do Mińskich ( nazwisko od nazwy miasta przyjęli spadkobiercy Jana z Gościęczyc), Leśnowolskich herbu Awdaniec, Opalińskich herbu Łodzia, Pociejów herbu Waga, Borzęckich herbu Półkozic, od 1807 r. Jezierskich herbu Nowina, od 1870 r. Dernałowiczów. W 1422 r. erygowano pierwszą parafię, która należała do diecezji poznańskiej. W 1549 r. na zachodnim brzegu rzeki Srebrnej powstała druga osada miejska Sendomierz, która została później wchłonięta przez Mińsk. W XVIII wieku miasto przeżywało okres upadku gospodarczego. Po upadku I Rzeczypospolitej Mińsk znalazł się w zaborze austriackim należał do departamentu warszawskiego powiatu w Wiązownej. W Królestwie Polskim w Mińsku miały siedzibę władze obwodu stanisławowskiego, a później powiatu stanisławowskiego. W 1867 r. utworzony został powiat miński w guberni warszawskiej, w 1868 r. władze carskie zmieniły mu nazwę Mińsk na Nowomińsk, a nazwę powiatu na nowomiński. Od 1890 r. mieszczą się tu koszary wojskowe. W 1910 r . Mińsk miał 5794 mieszkańców. Od 7 lipca 1916 miasto nosi nazwę Mińsk Mazowiecki. W 1920 r. Mińsk liczył 10 518 mieszkańców, w tym 4130 Żydów. Funkcję Burmistrza sprawowali: Bolesław Berkan, Wacław Krajewski, Trajan Przybon, w okresie okupacji niemieckiej: Antoni Lewandowski, Józef Kizrewicz. Siedziba władz ul. Warszawska 54 (okres okupacji). Mińsk Mazowiecki został wyzwolony 30 lipca 1944 r., a następnego dnia zbombardowany przez Sowietów. Z tego powodu władze miasta przeniosły się na ul. Kościuszki do budynku Wydziału Powiatowego. Przez pewien czas Zarząd Miejski mieścił się przy ul. Warszawskiej róg Kopernika, a później przy ul. Daszyńskiego.8 sierpnia 1944 r. zebrała się po raz pierwszy Miejska Rada Narodowa. Przewodniczącym był Karol Niekant, jego następcą w 1945 r. Antoni Jachacy. Wg ustawy z 11.09.1944 r. organem wykonawczym MRN był Zarząd Miejski składający się z burmistrza, wiceburmistrza i członków. Zarząd Miejski wykonywał uchwały i zalecenia Rady Narodowej, do której kompetencji należało: planowanie publiczne, wykonywanie kontroli społecznej, wykonywanie czynności dotyczących rad narodowych jako organów uchwałodawczych związków samorządowych, podejmowanie ważnych społecznych akcji o charakterze ogólno-państwowym, podejmowanie uchwał w innych sprawach wyszczególnionych w ustawie, wybór Zarządu Miejskiego, powoływanie prezydium i Komisji, uchwalanie ich regulaminu, uchwalanie budżetów i planów pracy rady, podejmowanie uchwał dotyczących podstawowych prac samorządu.