Sąd Apelacyjny w Radomiu

Sąd Apelacyjny w Radomiu jako sąd polski, odwoławczy dla orzeczeń i wyroków Sądu Okręgowego w Radomiu, rozpoczął działalność 25 maja 1940 roku na podstawie rozporządzenia z dnia 26 października 1939 roku i 19 lutego 1940 roku o sądownictwie polskim w Generalnym Gubernatorstwie [Dz. Rozp. GG dla okupowanych polskich obszarów, 1939 nr 1, s. 4 i 1940 nr 13, s. 64-71]. W połowie lutego 1945 roku Sąd Apelacyjny w Radomiu zakończył działalność, chociaż już od stycznia 1945 r. władzą odwoławczą dla Sądu Okręgowego w Radomiu był Sąd Apelacyjny w Lublinie. Siedziba - Radom. Instytucja wymiaru sprawiedliwości zajmująca się odwołaniami od wyroków sądów okręgowych. Zajmował się orzecznictwem w sprawach cywilnych byłych obywateli II Rzeczpospolitej zamieszkałych w dystrykcie radomskim. Sąd orzekał w składzie trzech sędziów. [Rozporządzenie wykonawcze z dnia 1 sierpnia 1940 roku do rozporządzenia z 19 lutego 1940 roku, Dz. Rozp. GG dla okupowanych polskich obszarów, 1940 Cz. II, Nr 49 s. 412]. Orzeczenia sądu były ostateczne. Sąd rozpatrywał sprawy na podstawie polskiego prawa i ustroju sądowego. Strukturę wewnętrzną sądu stanowiły wydziały: cywilny, karny oraz biuro prezydialne i orzecznictwa. Zakres terytorialny - obszar dystryktu radomskiego.