Z ziem polskich, które nie zostały wcielone do Rzeszy Niemieckiej utworzono Generalne Gubernatorstwo (na mocy dekretu o administracji okupowanych obszarów polskich z dnia 12 X 1939 r.). Wojskowa okupacja i zarząd cywilny zostały zastąpione przez sieć administracji cywilnej. Na jej czele stał generalny gubernator. Generalna Gubernia dzieliła się na 4 dystrykty: lubelski, krakowski, radomski i warszawski. Szef dystryktu, zwany od 25 IX 1941 r. gubernatorem dystryktu, podlegał generalnemu gubernatorowi, realizując jego politykę i sprawując niemal nieograniczoną władzę zwierzchnią w swoim okręgu. Organem wykonawczym gubernatora był Urząd Okręgu. Kres działalności okupacyjnych władz hitlerowskich miał miejsce w lipcu 1944 r. Siedziba gubernatora i urzędu Okręgu mieściła się w Lublinie. Status prawny – okupacyjna administracja ogólna – władze gubernialne. Urząd dzielił się na wydziały, podwydziały, referaty i inne jednostki organizacyjne zajmujące się poszczególnymi dziedzinami administracji. Zasięg terytorialny dystryktu lubelskiego obejmował przedwojenne województwo poszerzone o gminy z powiatów: łańcuckiego, jarosławskiego, lubaczowskiego, tarnobrzeskiego, niżańskiego, rawskiego, sokalskiego i garwolińskiego.