Żydowska Samopomoc Społeczna w Krakowie

Po wybuchu wojny w Warszawie powstał Komitet Społeczny koordynujący działalność organizacji i stowarzyszeń społecznych. Subwencjonowaniem Komitetu zajmował się American Jewish Joint Distribution Committee (Joint), a także Rząd RP. Z funduszy tych udzielano pomocy poszczególnym związkom. Po zajęciu Warszawy nadzór nad Komitetem objęła National-Sozialistische Volkswohlfart (NSV), po jej likwidacji - Bevölkerungswesen und Fürsorge działające przy szefie dystryktu warszawskiego. W styczniu 1940 r. przekształciła się w Żydowską Samopomoc Społeczną. W maju władze okupacyjne zatwierdziły statut Naczelnej Rady Opiekuńczej (NRO), w jej skład weszły: polska Rada Główna Opiekuńcza (RGO), Ukraińska Rada Opiekuńcza (URO) oraz Żydowska Samopomoc Społeczna (ŻSS). Na czele ŻSS stało siedmioosobowe prezydium, którego przewodniczącym wybrano Michała Weicherta. Siedziba znajdowała się w Krakowie początkowo przy ul. Stradom następnie przy ul. Józefińskiej. ŻSS zajmowała się podziałem środków otrzymywanych za pośrednictwem rządu GG od Międzynarodowego Czerwonego Krzyża (dla organizacji żydowskich wynosiła ona 17% puli), ponadto rozdzielała napływające datki i pomoc od instytucji filantropijnych. W lipcu 1942 r. władze okupacyjne rozwiązały ŻSS, organizacja kontynuowała jednak swoją działalność jako Jüdische Unterstützung-Stelle (JUS). W grudniu 1942 r. Niemcy rozwiązali JUS. Po protestach Międzynarodowego Czerwonego Krzyża pozwolono wznowić mu działalność w marcu 1943 r. Dokonująca się zagłada ludności żydowskiej w GG położyła kres działalności JUS-u.