In de loop van 1942 kwam met name door de Jodenvervolging een stroom van vluchtelingen naar het buitenland op gang. Omdat zij vaak niet over voldoende geldmiddelen beschikten, werden deze door bijvoorbeeld het Gezantschap in Zwitserland, maar ook elders zoals in Madrid en Perpignan, financieel ondersteund. Dit was meestal een taak van de Nederlandse consulaten(-generaal). In Zwitserland werd vanwege het grote aantal vluchtelingen in oktober 1942 bij het Nederlandse Gezantschap in Bern een aparte afdeling Vluchtelingen opgericht. De Nederlanders, die naar het buitenland vluchten, die in aanmerking wilden komen voor een geldelijke ondersteuning, moesten daar een schuld-bekentenis voor tekenen en geldswaarden bij het consulaat of een bank deponeren. In Londen was de Nederlandse minister van Binnenlandse Zaken H. van Boeyen verantwoordelijk voor de civiele vluchtelingenproblematiek (afdeling Armwezen). Deze bemoeienis werd sedert 1 april 1943 geïntensiveerd, mede omdat er veel klachten in Londen kwamen over het gedrag van de Nederlandse diplomatieke en consulaire vertegenwoordigers.

Waar afdelingen voor vluchtelingenzorg aanwezig waren, werden deze op 30 november 1945 opgeheven. Vanaf 1 december kwamen hier de nieuw ingestelde afdelingen Maatschappelijke Zorg van de consulaten voor in de plaats. Deze ressorteerden onder de ministeries van Binnenlandse Zaken, Overzeesche Gebiedsdelen en Buitenlandse Zaken. Na de oorlog moesten de gerepatrieerde vluchtelingen volgens afspraak hun schulden terugbetalen aan het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dit hield verband met het feit dat dit ministerie zich tijdens de oorlog met vluchtelingenzorg had bezig gehouden.

In 1951 werd bij een reorganisatie van dit ministerie bij de afdeling Algemene Zaken en Comptabiliteit, onderafdeling A, het bureau Afwikkeling Oorlogssteun ingesteld, bestaande uit twee ambtenaren afkomstig van het bureau Verificatie van de afdeling Comptabiliteit.

Het bureau had drie taken:

In 1952 werd de naam van het bureau gewijzigd in Bureau Afwikkeling en Invordering, terwijl het in 1959 en in het daarop volgende jaar van de opheffing bekend stond als het Bureau Invordering. In de periode 1952-1954 maakte het voornoemde bureau deel uit van de Afdeling Organisatie en Comptabiliteit en vanaf 1955-1960 van de Afdeling Financiële en Administratieve Zaken.

Het archief was geordend in drie verschillende blokken. Twee blokken waren alfabetisch geordend op naam van de aanvrager van een uitkering en één blok had een numerieke volgorde. Het verschil tussen de beide alfabetische geordende blokken is niet duidelijk geworden.

Het archief bestaat voornamelijk uit een serie B-dossiers, waarbij de B staat voor buitenland. Het betreft hier dossiers waarbij ondersteuning is verleend in het buitenland. Verder zijn er nog een aantal A-dossiers aangetroffen. Dit zijn dossiers waarbij onder-steuning is verleend krachtens de Armenwet. De A-dossiers zijn niet als aparte serie aanwezig, maar zitten verspreid in de inventarisnummers 1-268. Op de meeste dossiers staat vermeld of het een A- of een B-dossier betreft.

Het archief is niet compleet, in de B-series zijn hiaten geconstateerd, waarschijnlijk van afgedane vorderingen. Het bijbehorende kaartsysteem is nog wel compleet (inventaris-nummers 1957-1984).

Het archief bevat tevens stukken uit consulaatsarchieven die de ondersteuning daad-werkelijk uitbetaalden en van de commissaris voor de vluchtelingen uit Londen.

Het archief is in de periode 1998-2000 op verzoek van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties bij de Centrale Archief Selectiedienst bewerkt. Na de bewerking is het archief overgebracht naar het Algemeen Rijksarchief.

Overbrenging van een overheidsarchief