Gezantschappen te Zweden (Stockholm) (1868) 1910-1946 (1948) (tot 1919 mede-geaccrediteerd bij de regeringen van Noorwegen en Denemarken) & te finland (Helsinki) 1919-1940, (1868) 1910-1946

Gedurende de Tweede Wereldoorlog vluchtten veel Nederlanders naar Zweden om via dat land als vrijwilliger naar Engeland uitgezonden te worden. De werkzaamheden (geldelijke ondersteuning, tewerkstelling in Zweedse kampen, repatriëring naar Nederland) ten behoeve van die vrijwilligers werden in de eerste jaren van de oorlog verricht door het te Stockholm gevestigde consulaat-generaal. In 1943 werden deze taken overgenomen door het Bureau Zorg Uitgewekenen (BZU). Later ging dit bureau op in de Afdeling Repatriëring van het gezantschap. In het voorjaar van 1945 kwamen uit Duitse concentratiekampen 985 Nederlanders naar Zweden. Dankzij de bemiddeling van het gezantschap werden ook 133 Nederlanders uit de Russische zône van Duitsland en uit Polen naar Zweden overgebracht. Voor de terugkeer van deze personen naar Nederland zorgde de afdeling Repatriëring. Door tussenkomst van het Zweedse Rode Kruis ontving Nederland in de hongerwinter van 1945 voor 12 miljoen Zweedse kronen aan hulp in de vorm van levens- en geneesmiddelen. Het in 1944 opgerichte Zweeds-Nederlandse hulpcomité bracht voor dit doel 2 miljoen kronen bijeen.