Miasto Kłodzko

Kłodzko jest osadą bardzo starą, w kronice Cosmasa znajduję się zapis, że castellum Kladzco w 981 r. stało się własnością Sławnika, który rozbudował w tu gród obronny. Od 1458 r. okolicznym ziemiom król Jerzy z Podiebradu nadał tytuł Hrabstwa Kłodzkiego. W 1269 r. Kłodzko otrzymało prawo miejskie magdeburskie, ale Rada Miejska systematycznie odsuwała wójta od władzy, a w 1334 r. wykupiła wójtostwo od króla Jana Czeskiego, w okresie tym obszar miasta określany jest na 60 łanów, po obu stronach Nysy. W 1334 r. miasto wykupiło również prawo sądownictwa. Zarząd miasta był w rękach konsuli, czyli rajców, pod ich też nadzorem prowadzone były najstarsze księgi miejskie. Rada Miejska posiadała władzę ustawodawczą, ważne uchwały podejmowano razem z ławnikami i starszymi cechów. Rada reprezentowała miasto w sprawach własnościowych i majątkowych, jej też podlegały fundacje i ich zarząd. Radni wybierani byli spośród posiadaczy ziemskich. Ławnicy, poza uprawnieniami sądowniczymi, mieli tez prawo do wyrokowania w zagadnieniach prawnych. Pod koniec XVIII w. magistrat miejski był podzielony na 6 departamentów.