Grundstückgesellschaft der Haupttreuhandstelle Ost m. b. H. Zweigstelle Litzmannstadt

Główny Urząd Powierniczy- Wschód z siedzibą w Berlinie utworzony został dekretem pełnomocnika dla planu czteroletniego- Hermanna Göringa z dnia 1.11.1939 r. Zadaniem urzędu miało być kierowanie postępowaniem mającym na celu przejęcie majątków i związanymi z tym formalnościami, regulacja rozrachunków spowodowanych wcieleniem polskich ziem zachodnich do Rzeszy oraz uregulowanie spraw pieniądza i kredytu. Organizacja Głównego Urzędu Powierniczego został rozbudowana zarządzeniem z dnia 12.06.1940 r. Odtąd do jego zadań należało: zarządzanie majątkiem Państwa Polskiego oraz innym majątkiem publicznym, przejęcie i zarząd majątku obywateli polskich oraz przenoszenie tego majątku na obywateli niemieckich, regulacja wierzytelności i długów powstałych przed 1.10.1939 r. na terenie ziem wcielonych. Główny Urząd Powierniczy posiadał wyłączne prawo dokonywania zajęć, mianowania i odwoływania komisarycznych zarządców, a zarządcy, ustanowieni przez inne urzędy musieli być przez ten urząd zatwierdzeni. Ekspozytura Głównego Urzędu Powierniczego Wschód rozpoczęła działalność w Poznaniu pod nazwą Urząd Powierniczy Poznań dnia 14.12.1939 r. W Łodzi utworzono ekspozyturę poznańskiej placówki dla Łodzi oraz powiatów łaskiego, łęczyckiego i sieradzkiego. Komisaryczny zarząd zajętych nieruchomości mieszkalnych, łącznie z gruntami pod zabudowę mieszkaniową powierzono zarządzeniem z 27.05.1940 r., spółce pod nazwą Grunstückgesellschaft der Haupttreuhandstelle Ost m.b.H. z siedzibą w Berlinie. Do zadań spółki należał zarząd i użytkowanie nieruchomości i praw do nieruchomości. Spółka mogła nabywać nieruchomości, stawiać budynki, zakładać filie, brać udział w innych przedsiębiorstwach oraz tworzyć nowe przedsiębiorstwa. W Kraju Warty przejmowaniem budynków mieszkalnych i parcel budowlanych zajmowało się Towarzystwo Nieruchomości (Grundstückgesellschaft Wartheland G m.b.H w skrócie Gewa). Zwierzchnikiem Haupttreuhandstelle Ost (HTO) na obszarze Kraju Warty był na mocy zarządzenia centralnych władz państwowych z 17.02.1941 r. Arthur Greiser.