Der Landrat des Kreises Loben

W latach 1939-1945 powiat lubliniecki został włączony do Rzeszy i wchodził w skład rejencji opolskiej. Na terenach włączonych podstawę organizacji i zarządu powiatów stanowił dekret o podziale i administracji terenów wschodnich z 8 października 1939 roku. Dekret mówił, iż w sprawie organizacji administracji na włączonych terenach wschodnich obowiązują odnośne przepisy wydane dla okręgu sudeckiego z 14 kwietnia 1939 roku. Zgodnie z dekretem powiat stanowił jednostkę administracji ogólnej i samorządowej, na czele powiatu stał starosta, który kierował administracją państwową na szczeblu powiatu w ramach dotychczasowych kompetencji. Zarządzenie Rady Ministrów z 26 września 1939 roku przekazało również całość spraw samorządowych w ręce landratów. Na mocy tego zarządzenia zniesione zostały uprawnienia ustawodawcze i wykonawcze kolegialnych organów samorządowych, ustanowionych ordynacją powiatową z 1872 roku, natomiast wprowadzona została zasada jednoosobowego kierownictwa. Odtąd zarówno w sprawach administracji ogólnej, jak i samorządowej decydował sam starosta, na którego przeszły uprawnienia sejmiku powiatowego i wydziału powiatowego. Sejmik przestał istnieć, natomiast wydział miał charakter wyłącznie doradczy bez żadnych uprawnień rozstrzygających. Starosta był urzędnikiem państwowym mianowanym przez kanclerza Rzeszy po zasięgnięciu opinii partii narodowo-socjalistycznej, z którą miał ściśle współpracować. Bezpośrednim zwierzchnikiem starosty był prezes rejencji.